کجای پازل فوتبالمان اشتباه است؟

ساعت ۲۰:۱۵ روز جمعه شش اردیبهشت بیژن حیدری در سوت خود دمید تا الکلاسیکوی ایران که نه، بلکه نبرد در میدان جنگ آغاز شود، نبردی که از روی سکوهای ورزشگاه از دقایقی پیش از آغاز بازی شروع و سپس به درون زمین کشیده شد و هر بار که بازیکنان درگیر می‌شدند سکوها نیز ملتهب‌تر می‌شد، اما چرا. چرا تماشاگران دو تیم پرطرفدار کشور به جای اینکه از بازی زیبای دو تیم پر قدرت خود لذت ببرند به سوی یکدیگر سنگ، صندلی و … پرت کردند؟ به گزارش ایسنا، دلیل اینکه تماشاگران فوتبال در ایران به خصوص تماشاگران تیم‌های پر طرفدار به جای نگاه کردن به زمین مسابقه بیشتر وقت خود را صرف فحاشی، یا پرتاب سنگ و … می‌کنند، چیست؟ کجای پازل فوتبال این کشور مشکل دارد، چه چیزی سر جای خود نیست؟ پس از مدیریت نامناسب وضعیت اجتماعی و روانی ورزشگاه‌های کشور مگر چگونه است که ما به جای فوتبال جنگ می‌بینیم و به جای لذت بردن، ژانر وحشت را روی سکوها اکران می‌کنیم؟  برای بررسی این چراها و واکاوی این موضوع با رضا شجیع، استاد دانشگاه، پژوهشگر جامعه شناسی فوتبال و مسئول دبیرخانه کمیسیون فرهنگی تربیت بدنی و ورزش کشور به گفت وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید: