پایگاه اطلاع رسانی دکتر رضا شجیع

[صفحه اصلی ]

[ English ]

بخش‌های اصلی

صفحه اصلی

درباره من

یادداشت های من

وب نوشت

اخبار و اطلاع رسانی

تالار افتخارات

سوابق اجرایی

پژوهش ها

کتاب ها

گالری

پیوندها

جستجو در پایگاه

دریافت اطلاعات پایگاه

خوش آمدید

مشروح گفتگوها در اولین «گپ با شکوه» با موضوع همگانی شدن کاراته

| تاریخ ارسال: 1399/8/29 |

مشروح گفتگوها در اولین «گپ با شکوه» با موضوع همگانی شدن کاراته

رضا شجیع: با رویکردهای سنتی نمی توان ورزش را همگانی کرد / رشید خدابخش: باید در محتوای دوره های مربیگری بازنگری شود

.
سلسله نشست های مجازی «گپ های با شکوه» یکی از اقداماتی است که اخیراً به همت شبکه کمیته های ورزش همگانی فدراسیون های ورزشی «شکوه» با هدف هم افزایی در حوزه ورزش همگانی طراحی شده است. در اولین گفتگو که به میزبانی رضا شجیع نایب فدراسیون ورزش های همگانی و رشید خدابخش رییس کمیته همگانی فدراسیون کاراته برگزار شد؛ مباحث مفصلی در مورد توسعه همگانی کاراته و راهکارهای فراروی آن ارایه شد، در ادامه مشروح این گفتگو را می خوانید:

هشدار به باشگاه زیرزمینی

| تاریخ ارسال: 1399/8/29 |

هشدار به باشگاه زیرزمینی

رضا شجیع

در سال ۱۸۱۸ کمتر کسی فکر می کرد اختراع سر ویلیام کابیت که برای تنبیه زندانیان اختراع شده بود (عکس بالا)، به نقطه آغاز جنبش تردمیل و به نوعی نقطه شروع توسعه باشگاه های خانگی تبدیل شود. موضوعی که با رشد و توسعه تفکر «ورزش یعنی درمان» در اواخر دهه ۸۰ و به لطف تلاش های گوستاو زندر متخصص سوییسی حرکت درمانی که شدیدا به تأثیر ماشین های ورزشی خانگی‌ بر درمان بیماران تأکید داشت به اوج رسید. در همین سال ها این اختراع گوستاو ارنست یعنی اولین نسل دوچرخه های ثابت امروزی (عکس پایین) بود که به لطف روش تمرینی جذابش یعنی «تمرینات اسبی در خانه» به شهرتی مثال زدنی دست یافت.

در مورد بازی مافیا ...

| تاریخ ارسال: 1399/8/19 |

در مورد بازی مافیا ...

رضا شجیع

ساعت ۵ بعد از ظهر جمعه آلاچیق های فاز دو بوستان نهج البلاغه مملو از جوانانی است که در حال انجام بازی مافیا هستند. فضا جدی است و گفتگوها به شکل تماشایی و جذابی در حال انجام است. بازی به قدری جذاب است که می توان نشست و ساعتها تماشا کرد. دروغ و نمایش دو عنصر محوری بازی مافیا هستند، در اینج قصد نقد مستقیم این بازی گفتگومحور‌ را ندارم که اگر داشته باشم طرفداران متعصبش حسابی از خجالتم در خواهند آمد. اما اینکه این بازی نسبتا رایج دهه شصت به بازی محوری و همه گیر دهه هفتادی ها تبدیل شده نکته جالب و قابل توجهی است. جالب تر اینکه بازی مافیا به تلویزیون هم رسوخ کرده و با همین اسم به یکی از برنامه های پرطرفدار شبکه سلامت نیز تبدیل شده است.

جعبه سیاه سیاستگذاری

| تاریخ ارسال: 1399/8/19 |

جعبه سیاه سیاستگذاری

رضا شجیع

کودکی را تصور کنید که سعی دارد دربی را باز کند، باید دستگیره (به مثابه ورودی) را دستکاری کند تا حرکت دلخواه خود یعنی باز شدن درب (به مثابه خروجی) را تولید کند. او این چنین می آموزد که بدون آگاهی از مکانیسم داخلی یک سیستم و نحوه اتصالات داخلی آن می‌تواند کارش را راه انداخته و به خروجی مورد انتظار دست یابد. در زندگی روزمره ما در هر نوبت با سیستمهایی روبرو می شویم که سازوکارهای داخلی آنها برایمان کاملاً باز و قابل رویت نیست و از این رو ناخواسته روش های متناسب با جعبه های سیاه را یاد می گیریم. این یک پاراگراف ساده برای درک تیٔوری عمومی جعبه سیاه است. تیٔوری جعبه سیاه مبتنی بر یک ورودی، یک خروجی و یک جعبه سیاه است که عملیات سیستم که برای ناظران هم قابل رویت نیست، داخل آن انجام می شود. شاید مغز انسان، ساده ترین نوع جعبه سیاه باشد که تناسب ورودی و خروجی (رفتار)، ملاک عملکرد آن محسوب می شود.

کتاب «ورزش و شخصیت اخلاقی» منتشر شد

| تاریخ ارسال: 1399/7/15 |

کتاب «ورزش و شخصیت اخلاقی» منتشر شد

در حوزه^ء اخلاق، بحث بر سر خوبی و بدی یا درستی و نادرستی است. قانع شدن ما بر سر درستی یا نادرستی رفتارها، اخلاق را در زمره^ء مقولات هنجاری قرار می‌دهد. جایی که باید برای اثبات درستی یا نادرستی هر چیز به سراغ استدلال‌هایمان برویم؛ دیگر صحبت از اختلاف نظر بر سر دمای جوش آب نیست، که اگر بود پاسخش را در آزمایشگاه پیدا می‌کردیم. صحبت از تفکر و استدلال است و مگر می‌‌شود استدلال‌هایمان با ایدئولوژیمان آمیخته نباشد. ایدئولوژی‌ها احساسات زودگذر و دم دستی نیستند، آن‌ها در پی سال‌ها تعامل ذهن و ساختارهای اجتماعی شکل می‌گیرند و در نهایت تثبیت می‌‌شوند. بنابراین، ایدئولوژی‌ها دیگر دروغ نمی‌گویند. آن‌ها تصویری واقعی از باورهای سفت و سخت ما هستند و دقیقاً همان چیزهایی هستند که ما برای دفاع از آن‌ها سر و دست خواهیم شکست. بنابراین قضاوت‌های اخلاقی ما آغشته به ایدئولوژی است و این امر؛ تحلیل نیت‌های اخلاقی ما را با سختی و پیچیدگی مواجه می‌کند. به همین دلیل است که معیار اصلی قضاوت اخلاقی در دنیای پیشرفته غرب «رفتار حرفه‌ای» است. این کدهای رفتاری مبتنی بر اخلاق حرفه‌ای هستند که مبنای قضاوت قرار می‌‌گیرند و اساساً قوه عاقله سازماندهی «بازی» یا «رقابت»، در جهت وضع مقررات، آداب و سننی است که مرتباً رفتار ما را به‌دنبال آن‌چیزی که از منظر خودش «باید» و «نباید» مطلوب حرفه و جمع تلقی می‌شود سوق داده و تنظیم کند. در این موقعیت، رفتارهای درست باعث برانگیختن احترام دیگران شده و رفتارهای نادرست، احتمالاً زمینه دفع و یا نفی رابطه متقابل را فراهم می‌کنند. اما اگر ماجرا معکوس شود چه؟ «فرهنگ بی‌احترامی» واژه‌ای است که کلیفورد و فیزل از آن برای تشریح این موقعیت معکوس استفاده می‌کنند. جایی که شما برای پیشرفت، موفقیت و از همه خنده‌دارتر برای کسب احترام دیگران، باید به شخصی غیرمحترم تبدیل شوید و قسمت تلخ ماجرا آنجا است که بدون رفتار غیرمحترمانه، احترامی هم نصیب شما نخواهد شد.

معرفی کتاب «توسعه فوتبال پایه»

| تاریخ ارسال: 1399/6/5 |

معرفی کتاب «توسعه فوتبال پایه»

رضا شجیع

اگر یک استادیوم ورزشی را به مثابه نمایشگاه ماشین در نظر بگیریم، بی تردید شاهد رقابت های هیجان انگیزی از خودروهایی خواهیم بود که همگی چهار چرخ دارند ولی در درون آنها دنیای متفاوتی است که با چشم عادی دیده نمی شوند؛ دنیایی که حاوی رازها و اسرار فراوانی است. بنابراین، دقت در نحوه^ء حرکت، سرعت و هماهنگی بازیکنان در زمین سبز و حتی موشکافی در رفتار و ادبیات آنها با یکدیگر و حریف، صرفاً حاوی داده ها و اطلاعاتی سطحی از نحوه^ء آماده سازی و عملکرد آنها در یک بازه^ء کوتاه مدت است. تا مثال نمایشگاه ماشین را فراموش نکردهایم؛ پیشنهاد میکنم سری هم به کارخانه خودروسازی بزنیم. جایی که رقابت، تلاش و برنامه ریزی، حتی از زمین مسابقه هم شدیدتر و جدی تر است. ممکن است از اینکه بازیکنان را به خودرو تشبیه کردیم، ناراحت و یا حتی دلگیر شوید. این اولین تلنگر کتاب «توسعه فوتبال پایه» برای ماست. اینکه سرمایه داری و عقلانیت دنیای مدرن، به همه جای این کارخانه رسوخ کرده و همه چیز باید در خدمت سود حداکثری سرمایه گذاران باشگاه باشد. موضوعی که حتی آکادمی فوتبال پایه را هم شامل شده و مربیان آکادمی ها بیش از همیشه، فشار نتیجه گرایی را بر دوش خود احساس میکنند. اما سئوال مهمتر این است؛ آیا مربیان و بازیکنان دچار از خودبیگانگی شده و ماشین وار مشغول انجام وظایف از پیش تعیین شده هستند؟ آیا همه چیز فدای سودگرایی و نتیجه گرایی شده است؟ آیا آنها فاقد اصول و ارزش های مشخص هستند؟ دایره و قدرت اختیار مربیان چقدر است؟ اینها نمونه سئوالاتی است که تا پیش از ترجمه کتاب «توسعه فوتبال پایه»، به شخصه جوابی برای آن ها نداشتم. اما کتاب حاوی یک پاسخ جذاب و خردمندانه است که می تواند ما را از سوءتفاهم و نقد یک طرفه عقلانیت حاکم بر فوتبال مدرن نجات دهد؛ پاسخ این است؛ بله، درست است که آن ها تحت تأثیر فشار سرمایه داری و عقلانیت حاکم بر فوتبال مدرن هستند، ولی از طرف دیگر، ارزش ها و اصولی بر دنیای حرفه ای آنها حاکم است که نه تنها فشار مذکور را تعدیل میکند، بلکه زمینه تداوم حرکت و موفقیت آن ها را نیز فراهم می کند. این ارزش ها، اصول و رویه های مشترک که نستی و سالی در کتابشان از آنها پرده بر می دارند؛ دقیقاً سرفصل های کتاب ارزشمند «توسعه فوتبال پایه» هستند. این همان نقطه تمایز و البته نقطه عزیمت کتاب نستی و سالی است. اینکه آنها به جای حدس و گمان و پرداختن به مسائل سطحی و ظاهری زمین بازی، پا را فراتر گذاشته و سفر طولانی و اکتشافی خود به کارخانه های بازیکن سازی بهترین باشگاه های دنیا نظیر بارسلونا، آژاکس، بایرنمونیخ، بایر لورکوزن، فاینورد، اوسر، میدلزبرو و سه سازمان فوتبالی موفق یعنی فدراسیون های فوتبال هلند، فرانسه و مرکز آسپایر قطر را با هدف پاسخ به این سئوالات آغاز کردند. بنابراین کتاب آن ها از منظر طرح موضوعات بکر و تازه پیرامون فلسفه، تفکر و نحوه^ء مدیریت باشگاه ها و آکادمی های موفق دنیا، کتابی شگفت انگیز و غیرقابل تصور محسوب می شود.

ماسک و دانشگاه کرونا

| تاریخ ارسال: 1399/5/9 |

ماسک و دانشگاه کرونا

رضا شجیع

امروز با صحنه ای مواجه شدم که حقیقتا تصویر واضحی ای از تناقض ها و ناملایمات درون ماست. مردی که ماسک به صورت داشت، ناگهان در زمان عطسه، ماسک را از یک طرف گوشش آزاد کرد و بعد از عملیات آزادسازی محتوای دهان در فضای آزاد، دوباره ماسک را به صورت گذاشت. آنقدر دیدن این صحنه برای غریب بود که حتی نتوانستم اعتراضم را به این عزیز پروتکل باز اعلام کنم. باز در هر دو معنی آن، بازیگر و بازنده. پس از مدتی با خودم اندیشیدم و در مورد این رفتار فکر کردم، به راستی که رفتارش چقدر شبیه رفتارهای ما در شرایط گوناگون است. مایی که فقط خودمان برای خودمان مهم هستیم و اگر هم ماسک می زنیم برای مریض نشدن خودمان است و نه مریض نشدن دیگران. چنین می کنیم چون اساسا نمی خواهیم ماسکی را تا شب به صورت نگه داریم که به محتویات عطسه خودمان آغشته است و اساسا تعویض ماسک، کنشی است که مستقیما به رفتار اقتصادی ما وابسته است. آن هم در شرایطی که ماسک به یک کالای خاص و لوکس تبدیل شده و معاون وزیر هم ما را به تبدیل پیژامه های رنگارنگمان به ماسک ترغیب می کند.

نگهبانان امیال در فضای مجازی

| تاریخ ارسال: 1399/5/9 |

نگهبانان امیال در فضای مجازی

رضا شجیع

فقط من اینطوری حس می کنم یا اینستاگرام داره تبدیل به دیوونه خونه میشه؟ (برداشت از فیلم جوکر)

۱- در داستان معروف پوریای ولی؛ اسطوره ای پنهان در پشت پرده روایت نشسته است، اسطوره مادر؛ اوست که داستان را پیش می برد و در نهایت جایگاه رفیعش در ناخوآگاه ذهن خواننده تثبیت می شود. بی دلیل نیست که اسطوره را نگهبان پرهیزه ها یا تابوهای یک ملت توصیف می کنند. ساز و کار معناسازی اسطوره از طریق تقابل های دوتایی صورت می گیرد؛ جایی که قهرمان در برابر ضدقهرمان قرار می گیرد. قهرمان نگهبان تابوهای ما و ضدقهرمان دشمن نظم موجود و البته به زعم من نگهبان امیال ماست. به همین دلیل است که اساسا تقابل خیر و شر، در حقیقت بازتاب پیکاری درونی نهاد لذت جو (اید) و من (ایگو) قانونمند است که از لحظه تولد تا پایان عمر ادامه می‌یابد.
۲- همه اینها را گفتم که به این نقطه برسم؛ معتقدم فضای مجازی، فرصت نفس کشیدن برای ضدقهرمان را فراهم نموده است. نگهبانان امیال و قاصدان بی نظمی که جوکروار با بخش لذتجوی ذهنمان مستقیما در ارتباط هستند. آنها سطح فانتزی سازی ذهنی ما را به سطح بالاتری ارتقاء می دهند؛ به جای ما اعتراض می کنند، به جای ما هنجارشکنی می کنند، به جای ما فحش می دهند، به جای ما هوسرانی می کنند و در نهایت به جای ما در دنیای بدون مرز نفس می کشند.

فاجعه شماره ۲

| تاریخ ارسال: 1399/5/9 |

فاجعه شماره ۲

سولنیت در کتاب بهشتِ بناشده در جهنم (۲۰۰۹) با موردکاوی فاجعه‌ها (از جمله زلزلۀ مکزیکوسیتی در سال ۱۹۸۵ و حملات تروریستی سال ۲۰۰۱ و طوفان کاترینا) استدلال کرد که وضعیت اضطراری صرفاً بُرهه‌ای نیست که هرچه بد بود بدتر شود، یا مردم لاجرم هراسان‌تر و شکّاک‌تر و خودمحورتر شوند. او نشان داد که فاجعه‌ها به چه طریقی، حتی در میانۀ خُسران و درد، باب ذخایر ابتکار و همبستگی و ارادۀ موجود در نهاد انسان، و همیان‌های عزم و مسرّت، را می‌گشایند. آن کتاب فراخوان تجلیل از فاجعه نیست، ولی از ما می‌خواهد که توجه کنیم فاجعه چه احتمال‌ها و امکان‌هایی در خود دارد، و چگونه می‌تواند ما را از قید راه و روش‌های قدیم برهاند. در روایت سولنیت، واکنشگران «رسمی» فاجعه معمولاً گند می‌زنند چون مردم را جزئی از مشکلی می‌شمارند که باید مدیریت شود، نه عنصر ارزشمندی از راه‌حل آن مشکل.این سوءمدیریت، گاهی نتیجۀ ناشایستگی است و گاهی اوقات هم موذیانه‌تر است.

دیگر چه کسی؟

| تاریخ ارسال: 1399/5/9 |

دیگر چه کسی؟

ارونداتی روی
نویسنده کتاب «خدای چیزهای کوچکـ»

دیگر چه کسی به ذهنش خطور می‌کند که آدم دیگری را ببوسد، سوار اتوبوس شود، یا بچه‌اش را به مدرسه بفرستد، بی‌آنکه واقعاً احساس ترس کند؟ چه کسی می‌تواند به لذت‌های روزمره فکر کند، بدون اینکه مخاطراتش ذهنش را مشغول کرده باشد؟ چه کسی را می‌شناسید که برای خودش یک پا اپیدمیولوژیست، ویروس‌شناس، آماردان و پیشگو نشده باشد؟ کدام دانشمند یا دکتری هست که توی دلش آرزو نکرده باشد معجزه‌ای رخ دهد؟ کدام کشیش -حداقل در خفا- به علم ایمان نیاورده است؟

ویروس همه‌چیز را از کار انداخته است. تلاش کشورها برای کنترل مهاجرت، زیست‌سنجی، نظارت دیجیتال و انواع و اقسام تحلیل داده را به تمسخر گرفته است. کاری‌ترین ضربه‌هایش را با اختلاف زیاد به ثروتمندترین و قدرتمندترین کشورهای جهان وارد کرده و ترمزِ موتور جهان را یک‌دفعه کشیده است. البته به صورت موقت، ولی آنقدری هست که به ما اجازه بدهد تا نگاهی به درون این موتور بیاندازیم، فکرهایمان را بکنیم و تصمیم بگیریم که می‌خواهیم تعمیرش کنیم یا بهتر است دنبال موتور بهتری بگردیم.

ورود کاربران

نام کاربری

رمز عبور

ورود خودکار

بازیابی رمز عبور

آمار بازدیدها
	تمام بازدید‌ها: 3031307

	بازدید 24 ساعت قبل: 2093

اتاق‌های گفتگو:

Persian site map - English site map - Created in 0.04 seconds with 30 queries by YEKTAWEB 4237