«ما بال هایی داریم» کانسپت اصلی مراسم افتتاحیه امشب بازی های پارالمپیک توکیو بود. یکی از زیباترین روایت های نمایشی اجرا شده در تاریخ بازی های پارالمپیک.

روایت در فرودگاهی نمادین به اسم «پارا» اتفاق می افتد؛ نمادی از تنوع و فراگیری و جایی که قهرمان نمایش، دخترکی نشسته بر ویلچر (هواپیمایی با یک بال که امکان پرواز ندارد) زندگی می کند. جالب اینکه از افراد حاضر در فرودگاه تنها ۱۵ درصد دارای معلولیت هستند؛ نمادی از معلول بودن ۱۵ درصد مردم جهان.

بررسی سه دهه تغییرات «المپیک» از منظر حکمرانی، حقایق مدیریتی جذابی را برای ما و علاقه مندان ورزش آشکار می کند؛ در این یادداشت کوتاه که بخشی از یک مقاله تحلیلی کامل است، نکاتی را در مورد «حکمرانی المپیک» ‌و عقب ماندگی ایران از این جریان توسعه ای ورزش ذکر خواهم کرد.